tag:blogger.com,1999:blog-80144143444323979992024-03-13T04:47:47.755+01:00Bóg jest po naszej stronieKażdy dzień przynosi nowe znaki obecności Boga w moim życiu - nie tylko w modlitwie, ale w zwykłych szarych sprawach. W polityce, gospodarce, w mediach... W każdym z tych obszarów chce być obecny, chce zbawiać. I dlatego codziennie szukam znaków Jego miłości, znajduję i potwierdzam - On jest po naszej stronie, nawet wtedy, gdy my nie chcemy być po Jego stronie...Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.comBlogger257125tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-40979966034259713712011-12-25T13:10:00.002+01:002011-12-25T13:11:20.023+01:00Boże Narodzenie 2011<br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">Gdy dzień już zasnął w milczeniu,</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">a noc w połowie swej drogi,</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">wszechmocne Twe Słowo, o Panie</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">dotarło przed nasze progi<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;"><br /></span><br />
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">Tej nocy nawet zwierzęta</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">ludzkim odezwą się głosem </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">a Ty, Boży Synu, przychodzisz, </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">naszym wzruszony losem</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;"><br /></span><br />
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">I błogosławisz nam Jezu,</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">czyśmy uczeni, czy prości</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">Zapraszasz by żyć życie w ciszy</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">i dawać życie w miłości</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;"><br /></span><br />
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">I pośród nocy śpiewają</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">„Hosanna” Tobie anieli</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">Ty wchodzisz w naszą historię</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">byśmy się nie cofnęli</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;"><br /></span><br />
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">Także i w naszym Betlejem</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">Tu też nie ma miejsca dla Ciebie</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">wypchnięty z naszego życia</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">znajdujesz kącik dla siebie<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;"><br /></span><br />
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">Pomóż nam odkryć Cię, Panie, </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">w ludziach, wśród których żyjemy</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">w spragnionych zgody sąsiadach</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">w dzieciach, co się poczęły<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;"><br /></span><br />
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">I pomóż, jak wół i osioł</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">z pokorą pochylić głowy</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">zamilknąć, hołd Tobie oddać</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">prawdziwy, nie Herodowy</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;"><br /></span><br />
<span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">I złożyć Ci, Dziecię, w pokorze</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">dary prawdziwej miłości,</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">nadzieję na życie wieczne</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><br />
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial;">i wiarę, że Bóg wśród nas gości</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman';"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">Wszystkim moim Bliskim
i Dalekim, Przyjaciołom i Tym, którzy si</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ę</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;"> za nich nie uwa</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ż</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">aj</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ą</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">,
</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ż</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">ycz</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ę</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;"> błogosławie</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ń</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">stwa
Bo</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ż</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">ego. Nosz</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ę</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;"> Was w sercu i Bogu polecam, cho</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ć</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;"> – jak Wam wiadomo – czasem nie pami</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ę</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">tam niestety Waszych imion, a czasem twarzy. Mimo to,
jeste</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ś</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">cie dla mnie wa</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ż</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">ni i dzi</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ę</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">kuj</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ę</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;"> Bogu, </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ż</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">e
Was postawił na mojej drodze. W Waszych intencjach sprawowałem Pasterk</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ę</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;"> w Liche</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 16pt;">ń</span><span lang="EN-US" style="font-family: Harrington; font-size: 16pt;">skiej
Bazylice.</span><span lang="EN-US" style="font-family: Times; font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-19811919055883721042011-11-29T12:03:00.001+01:002011-11-29T12:43:04.967+01:00Grzech wsparcia dla kary śmierci<br />
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
Na stronach <a href="http://www.fronda.pl/news/czytaj/tytul/ks._kieniewicz:_katolik_nie_powinien_wspierac_kary_smierci_17190" target="_blank">portalu Fronda</a> pojawił się zapis mojej wypowiedzi w kwestii kary śmierci. Pozwalam sobie przytoczyć go tutaj, jednocześnie go uzupełniając o wyjaśnienie, dlaczego uważam, że wsparcie dla kary śmierci jest czymś złym (a więc - w wymiarze teologicznym - jest grzechem) mimo warunkowego dopuszczenia jej przez dokumenty Kościoła. </div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<i>W pierwszej edycji Katechizmu Kościoła Katolickiego, gdy poruszano sprawę kary śmierci napisano, że "tradycyjne nauczanie Kościoła uznało za uzasadnione prawo i obowiązek prawowitej władzy publicznej do wymierzania kar odpowiednich do ciężaru przestępstwa, nie wykluczając kary śmierci w przypadkach najwyższej wagi. Z analogicznych racji sprawujący władzę mają prawo użycia broni w celu odparcia napastników zagrażających państwu, za które ponoszą odpowiedzialność" (nr 2266). Warto jednak zwrócić uwagę, że już w numerze następnym pojawia się zastrzeżenie, że "jeśli środki bezkrwawe wystarczają do obrony życia ludzkiego przed napastnikiem i do ochrony porządku publicznego oraz bezpieczeństwa osób, władza powinna stosować te środki, gdyż są bardziej zgodne z konkretnymi uwarunkowaniami dobra wspólnego i bardziej odpowiadają godności osoby ludzkiej" (nr 2267). Komentując te zapisy bł. Jan Paweł II napisał w encyklice "Evangelium vitae": "Jest oczywiste, że aby osiągnąć wszystkie te cele, wymiar i jakość kary powinny być dokładnie rozważone i ocenione, i nie powinny sięgać do najwyższego wymiaru, czyli do odebrania życia przestępcy, poza przypadkami absolutnej konieczności, to znaczy gdy nie ma innych sposobów obrony społeczeństwa. Dzisiaj jednak, dzięki coraz lepszej organizacji instytucji penitencjarnych, takie przypadki są bardzo rzadkie, a być może już nie zdarzają się wcale" (EV 56). Echo tej wypowiedzi znalazło się w erracie do Katechizmu i jego najnowszych wydaniach.</i></div>
<div style="font: 14.0px Arial; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<i>Postulat przywrócenia kary śmierci odbieram jako próbę wprowadzenia kary, która miałaby być adekwatną do zbrodni, ale sama w sobie nie różni się od zemsty. Kara śmierci nie jest kwestią naprawy szkód, ani też naruszonych dóbr, bowiem nawet najcięższe ukaranie przestępcy nie wyrówna i nie naprawi wyrządzonej krzywdy. Wiemy też, że ludzie są omylni i również przy wyrokach kary śmierci zdarzają się pomyłki, a wykonanie takiego wyroku przynosi nieodwracalne skutki.</i></div>
<div style="font: 14.0px Arial; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<i>Badania dowodzą, że tym co najskuteczniej odstrasza przestępców, nie jest surowość kary tylko jej nieuchronność. Jeśli ma się poprawić bezpieczeństwo, dokonać się to powinno nie poprzez zaostrzenie systemu kar (na pewno zaś nie poprzez wprowadzenie do systemu penitencjarnego kary śmierci), ale poprzez usprawnienie systemu policyjnego i sądowniczego. To system penitencjarny ma działać sprawnie, aby na wyrok za zły czyn nie czekać zbyt długo i aby nie był on absurdalny. Dziś np. za zabójstwo jest kara kilku lat, a za malwersacje finansowe kilkudziesięciu lat.</i></div>
<div style="font: 14.0px Arial; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<i>Nie widzę możliwości, aby na gruncie moralności katolickiej i zgodnie z duchem nauczania bł Jana Pawła II usprawiedliwić w jakiś sposób przywrócenie kary śmierci. Jeśli ktoś jako katolik wsparłby takie działania to popełnia grzech bo popiera działania niemoralne, chce odebrać życie człowiekowi, nie mając do tego prawa. Człowiek nie jest panem życia, jest nim tylko Pan Bóg, który daje życie i je odbiera - dodaje ks. Kieniewicz.</i></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
Tyle <a href="http://fronda.pl/">fronda.pl</a>. Dyskusja, jaka się wokół moich słów rozpętała (no, może nie rozpętała, ale dosyć burzliwie toczyła), jak również przeróżne wypowiedzi w mediach na temat stanowiska Kościoła wobec kary śmierci, skłaniają mnie do pewnego dopowiedzenia.</div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
Kościół dopuszcza karę śmierci, ale jej nie popiera. Innymi słowy, jest to swoista zgoda na mniejsze zło (śmierć przestępcy), która wszakże jest zgodą warunkową (nie ma innej obrony przed przestępcą). Nie ma w żadnym współczesnym dokumencie nauczania Kościoła stwierdzenia, że kara śmierci jest rzeczą dobrą, słuszną czy sprawiedliwą. Trzeba natomiast zauważyć, że Kościół wyraźnie zaznacza, że obecnie warunki, które by usprawiedliwiały jej stosowanie są bardzo rzadkie, lub w ogóle nie występują. Można w Polsce zapewnić bezpieczeństwo publiczne przed groźnym przestępcą, jeśli tylko się tego chce. Jest system penitencjarny, są sądy i organy ścigania. Czyli nie ma możliwości, by w Polsce uznać stan wyższej konieczności. Domaganie się przywrócenia kary śmierci w tej sytuacji ocenić zatem należy jako niegodziwość, gdyż jest to dążenie do odebrania życia człowiekowi poza stanem obrony koniecznej. Jest to więc poparcie dla zabójstwa popełnianego w majestacie prawa.</div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
Był czas, gdy w kwestii kary śmierci Kościół wypowiadał się odmiennie. To prawda. Były w historii czasy mroczne, co brutalnie odsłonił serial "Rodzina Borgiów". Trzeba też powiedzieć jasno, że przemoc i rozpusta były sprzeczne z Ewangelią, nawet jeśli stosowali je ludzie Kościoła. Ostatecznie, ludzie Kościoła, jak wszyscy inni, byli i są grzesznikami, i choć to w żaden sposób ich nie usprawiedliwia, tłumaczy proces pojawienia się pewnych zjawisk czy zachowań. Każdy jednak grzesznik może i powinien usłyszeć wezwanie do nawrócenia, do przemiany swojego życia i do podążenia śladami Chrystusa. </div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
Jeśli zatem obecnie Kościół rozpoznaje, że nawet w niedoskonałym świecie kara śmierci jest złym rozwiązaniem, to tylko dlatego, że jeszcze głębiej wczytuje się w misterium Ewangelii. Warunkowa zgoda na obecność kary śmierci w systemie penitencjarnym musi być w tym kontekście odbierana raczej jako ustępstwo wobec zatwardziałości serc, niż jako uznanie tego rozwiązania jako zwykłego i naturalnego elementu systemu sprawiedliwości społecznej. Innymi słowy, tej kary być nie powinno. Ludzkość dojrzała do tego, by nie odpowiadać przemocą na przemoc. Ludzkość dojrzała do tego, by usłyszeć nauczanie Jezusa Chrystusa o miłości nieprzyjaciół.</div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
Chrystus tak nie postępował. Wziął na siebie grzechy innych, między innymi moje. I wezwał do podążania swoimi śladami. Zamiast się mścić na swoich prześladowcach, pozwolił się przybić do krzyża. I to jest droga dla chrześcijanina. Jeśli trzeba bronić społeczeństwa przed kryminalistą, należy go izolować, a nie zabijać. Należy dać mu szansę na przemianę życia, zamiast mu je odbierać. To prawda, oznacza to rezygnację z zemsty i z przemocy. Skoro jednak Chrystus wzywa i zobowiązuje do wypełnienia przykazania miłości, to należy z mocą powtórzyć za św. Pawłem: Miłość nie wyrządza zła bliźniemu></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font: 13.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify;">
<br /></div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-68684532096889773452011-11-03T12:34:00.002+01:002011-11-03T12:59:29.605+01:00PowrótOstatni rok był wyjątkowo dla mnie trudny. Finalizacja książki habilitacyjnej a potem przygotowania do samej habilitacji były wyjątkowo absorbujące, a na to nałożyły się inne, codzienne sprawy. Potem przeprowadzka do Lichenia, nowe obowiązki... Powoli wydaje się, że wszystko to ogarniam i mogę zająć się blogiem na nowo. Bo rzeczywiście nieustannie doświadczam, że Bóg jest po stronie nas wszystkich, nawet jeśli my sami nie jesteśmy Nim zainteresowani.<div><br /></div><div>Od 25 sierpnia jestem w Licheniu. Powierzono mi obowiązki v-ce dyrektora Licheńskiego Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym, w tym opieki nad zespołem poradni naprotechnologicznej. Zostałem także rzecznikiem prasowym Sanktuarium. </div><div><br /></div><div>Jedną z najważniejszych prac, jakie - jak myślę - postawił Bóg przede mną, jest troska o Życie - o dzieci jeszcze oczekujące narodzin, o dzieci zmarłe przed narodzinami, o dzieci, które mają się począć... Troska o Życie, to także troska o to, by każde z tych dzieci było uszanowane w swoim człowieczeństwie. By nie traktować ich jako "bytu biologicznego", jako "czegoś" co się dopiero ewentualnie kiedyś stanie człowiekiem. Każde z tych dzieci człowiekiem już jest. Człowiekiem o ogromnym potencjale. Mieć potencjał to znacznie więcej, niż być człowiekiem potencjalnie. </div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-15787751374034852632011-08-22T20:11:00.000+02:002011-08-22T20:12:58.999+02:00I will be backJuż wkrótce tu wrócę, bez obaw. Niech tylko osiądę w nowym locum... Jeszcze momencik...<div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-88839778213092425142010-10-19T11:06:00.004+02:002010-10-19T11:52:31.053+02:00Szantaż KościołaRzecznik rządu premiera D. Tuska nazwał wypowiedź biskupów na temat moralnych konsekwencji poparcia dla in vitro szantażem i nieuprawnioną formą wywierania nacisków na parlamentarzystów i członków rządu. Prawdę mówiąc zaskoczył mnie, bo miałem go za znacznie bardziej rozgarniętego.<div><br /></div><div>Po pierwsze kwestia szantażu. Szantaż jest groźbą dokonania pewnych czynów, jeśli osoba szantażowana nie spełni warunków szantażysty. Tymczasem biskupi nie wypowiadają żadnej groźby, a jedynie przypominają jeden z warunków przynależności do wspólnoty. Warto zaznaczyć, że przynależność do Kościoła jest całkowicie dobrowolna. Jeśi ktoś nie chce do Kościoła należeć, to nie należeć nie będzie, choć niewątpliwie wspólnota (a przynajmniej ja) odczuwa to boleśnie. Chciałbym, by do Kościoła należeli wszyscy, by wszyscy poznali Boga tak jak ja, lub lepiej ode mnie, by wszyscy w Nim odnaleźli życie i szczęście. Jestem jednak realistą na tyle, że wiem, iż to moje pragnienie nie bardzo ma szanse się ziścić, że wielu ludzi wybierze własną drogę przez życie. Mam głęboką nadzieję, że także na tych innych ścieżkach Bóg będzie do nich mówił i przyciągnie ich do siebie.</div><div>Kościół jest wspólnotą, która - jak każda inna - określa warunki przynależności. Jeśli polityk chce być katolikiem, to musi się liczyć, że obowiązują go pewne standardy. Jeśli tych standardów nie dotrzymuje, zwłaszcza jeśli nie dotrzymuje standardów uznawanych przez Kościól za kluczowe - musi się liczyć z wykluczeniem. Z drugiej strony nie widzę żadnych powodów, by nie domagać się od polityków szermujących swoim katolicyzmem uszanowania zasady wzajemności.</div><div><br /></div><div>Nie bardzo zatem pojmuję, dlaczego min. Graś nazywa wypowiedzi biskupów neiuprawnionym wywieraniem nacisku na parlamentarzystów. Pomijam już fakt, że jest rzeczą naturalną, powszechną i dobrą, że wyborcy wywierają nacisk na swoich reprezentantów. Ostatecznie owi reprezentanci muszą wiedzieć, jakie poglądy mają reprezentować. </div><div><br /></div><div>Wypowiedź min. Grasia ma sens tylko w wypadku, jeśli 1) biskupi i Kościół nie ma prawa określać, kto do niego należy, a kto nie (i pod jakimi warunkami); oraz 2) biskupi wraz z otrzymaniem święceń biskupich (a zapewne i księża wraz ze święceniami prezbiteratu) tracą zarówno czynne prawo wyborcze, jak i w ogóle prawo do zabierania głosu na tematy wiary i moralności - tak indywidualnej, jak i społecznej). Z tego co mi wiadomo, Polska gwarantuje wolność wyznania i wypowiedzi, zaś odebranie praw publicznych dokonuje się na mocy prawomocnego wyroku sądowego.</div><div><br /></div><div>Niewątpliwie, w jakiejś mierze wypowiedź biskupów jest formą wywarcia nacisku, ale jedynie wobec tych polityków, dla których przynależność do Kościoła jest sprawą istotną. Trzeba pamiętać, że wobec powierzonych sobie wiernych (niezależnie od stanowiska, jakie zajmują), biskupi mają obowiązek sprawować posługę pasterską, w razie konieczności napominając ich i karcąc. Pozostałych - niewierzących, lub przynależących do innych wyznań i religii, pastrskie naciski katolickich biskupów nie dotyczą, bo dotyczyć nie mogą. Co najwyżej mogą być zachętą do refleksji sumienia, które to sumienie właściwe jest wszystkim ludziom (i przynajmniej niektórzy z niego korzystają).</div><div><br /></div><div>Cieszę się jasnym postawieniem sprawy w liście biskupów do parlamentarzystów. Cieszę się jednoznacznością wypowiedzi abpa Hozera. Teraz pokaże się, kto jest katolikiem, a kto sobie tylko katolicyzmem gębę wyciera. </div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-1311768683790226952010-08-30T15:46:00.002+02:002010-08-31T09:35:54.283+02:00Zamiast dementi...Wpadł mi w ręce komunikat Stowarzyszenia Obrońców Życia w sprawie tzw. wysłuchania obywatelskiego, jakie ostatnio miało miejsce w sejmie. Umieszczam, bo to ciekawe i daje dużo do myślenia.<div><br />Komunikat prasowyPolskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowiekaw sprawie: turystyka aborcyjna – wysłuchanie obywatelskie w Sejmie RP 26 sierpnia br.<br /><br /></div><div>1. Organizatorami "wysłuchania obywatelskiego" była Federacja na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny przy współpracy posła dra M. Balickiego i wicemarszałka Sejmu J. Wenderlicha. Organizatorzy do przedstawienia referatów zaprosili 4 lekarzy ginekologów (wszystkich praktykujących przerywanie ciąży oraz zwolenników legalności aborcji). Do dyskusji panelowej zaproszono 5 osób – wszystkie osoby prezentowały jednolite stanowisko proaborcyjne. Organizatorzy posługując się formułą wysłuchania obywatelskiego w Sejmie RP, czyli Parlamencie kraju, w którym zwolennicy prawnej ochrony dzieci nienarodzonych stanowią 81 % (OBOP, VI 2003), a zwolennicy aborcji bez ograniczeń 5% (GfK Polonia, III 2010), praktycznie nie dopuścili do dyskusji osób reprezentujących poglądy pro-life (w czasie całego spotkania organizatorzy umożliwili zabranie głosu jednorazowo jednemu obrońcy życia – dr. Antoniemu Ziębie – w czasie ok. 3 minut).<br /><br /></div><div>2. Odnosząc się do tematu "turystka aborcyjna Polek" i szacunków skali tejże turystyki podawanych przez organizatorów oraz szacunków skali podziemia aborcyjnego w Polsce przytaczamy udokumentowane szacunki w tym względzie opracowane przez naukowców, ekspertów Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka.<br />Skala turystki aborcyjnej Polek, W Wielkiej Brytanii 2009 r. zarejestrowano 20 aborcji wśród Polek, nie-rezydentek tego kraju (dane Departament of Health). Jest wielce prawdopodobne, że ta liczba nie odzwierciedla pełnej skali turystki aborcyjnej Polek do tego kraju, jednak z całą pewnością trzeba stwierdzić, że szacunki Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny i SROM (mówiące o skali turystyki aborcyjnej Polek do Wielkiej Brytanii rzędu 10-30 tys. rocznie) są pobawione umotywowania w faktach. Nagłaśnianie nieprawdziwych danych jest elementem ideologicznej walki tychże środowisk o legalizację aborcji w Polsce. Trzeba też, odwołując się do cytowanych wyżej badań opinii publicznej stwierdzić, że walka o powrót aborcji na życzenie jest prowadzona wbrew udokumentowanym przez najważniejsze polskie ośrodki badawcze opiniom społecznym (szczegółowa argumentacja ekspertów PSOŻC w załączniku). Rzetelne szacunki co do skali podziemia aborcyjnego w Polsce, opracowane przez ekspertów PSOŻC, to 7-14 tys. aborcji rocznie. Nie wchodząc w szczegółową argumentację tego raportu (w załączeniu) przytoczyć należy tylko zarejestrowaną w 1997 r. liczbę aborcji w Polsce – w czasie rocznego okresu legalności aborcji na żądanie. Liczba ta, podkreślmy, w warunkach pełnej legalności bezpłatnej aborcji wyniosła 3047. Skala podziemia aborcyjnego, czyli liczba aborcji dokonywanych ze złamaniem prawa, odpłatnie, w warunkach gorszych niż szpitalne nie może być 50-krotnością powyższej liczby! – a taki rząd wartości był podawany przez organizatorów wysłuchania – ok. 150 tys. rocznie!<br /><br /></div><div>3. Jasno sformułowanym celem organizatorów wysłuchania było dążenie do przywrócenia legalizacji aborcji. W argumentacji organizatorów sprzeciw wobec aborcji jest sprawą konfesyjną, wynikiem presji Kościoła katolickiego. Tymczasem współczesna nauka (por. załączniki) ustaliła poczęcie jako początek życia człowieka, a więc aborcja jest odebraniem życia człowiekowi w prenatalnej fazie rozwoju. Sprzeciw wobec aborcji wynika więc z ogólnoludzkiego imperatywu moralnego: nie wolno pozbawiać życia absolutnie niewinnych ludzi. Ideologicznego podejścia należy raczej upatrywać się w argumentacji organizatorów wysłuchania i innych środowisk proaborcyjnych, których działalność, podkreślmy raz jeszcze, jest poprowadzona wbrew udokumentowanej opinii większości naszego społeczeństwa.<br /><br /></div><div><br />Załączniki:<br /><br /></div><div>1. Podziemie aborcyjne – mity i fakty<br />2. Turystyka aborcyjna Polek do Wielkiej Brytanii – rzeczywista skala zjawiska<br />3a. Naukowcy, lekarze o początku życia człowieka<br />3b. Człowiek od poczęcia<br />3c. Z publikacji w czasach PRL-u<br />3d. Tylko dla tych, którzy jeszcze nie wiedzą, kiedy zaczyna się życie człowieka<br /><br />Komplet załączników można pobrać z naszego serwera – <a href="http://www.pro-life.pl/uploaded_files/Zalaczniki.pdf" style="text-decoration: none; color: rgb(81, 142, 5); border-bottom-width: 1px; border-bottom-style: dotted; border-bottom-color: rgb(81, 142, 5); ">http://www.pro-life.pl/uploaded_files/Zalaczniki.pdf</a><br /><br />dr inż. Antoni Zięba<br />prezes Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka<br />uczestnik wysłuchania obywatelskiego "Turystyka aborcyjna Polek" Sejm RP, 26 sierpnia br.</div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-18553506283740389362010-08-30T11:06:00.002+02:002010-08-30T11:10:36.380+02:00HelpDostałem list, poniżej obszerne jego fragmenty. Jeśli możecie pomóc - pomóżcie...<div><br /></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Helvetica; font-size: medium; ">Ks. Piotrze, pozdrawiam b. serdecznie. Mam do Księdza prośbę. Z przyjaciółmi próbujemy pomóc Izie, by pozyskać jej jakieś środki na dalsze leczenie. Po 10 m-cach wytrwałej "walki" z TVN, udało się Izie wywalczyć 3 tyś. zł. pomocy na refundację koniecznych dla niej przewodów do pompy infuzyjnej. To jednak kropla w morzu potrzeb, 100 przewodów na 100 dni to koszt 1400 zł... Po tych 2 nagłych operacjach w kwietniu Izka ma jeszcze ileostomię, refundacja NFZ worków stomijnych 400 zł/mc wystarcza praktycznie na same worki, nie wystarcza na środki opatrunkowe, maście gojące, uszczelniające itp., co jest niezbędne. Nas nie stać na pokrycie tak wysokich kosztów leczenia. Stąd moja prośba o pomoc. Moja młodsza siostra Olga ze swoim chłopakiem Kubą stworzyli filmik, który trochę wyjaśnia kim Iza jest, na co choruje i krótko na czym polega żywienie pozajelitowe.Filmik jest w języku angielskim. Link do niego zamieszczam poniżej. Tak trzeba to było przedstawić, żeby ktokolwiek się zainteresował. </span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Helvetica; font-size: medium; "><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Helvetica; font-size: medium; "></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Helvetica; font-size: medium; ">Cała ta akcja polega na tym, że pod filmikiem umieszczone jest 10 linków do plików. Po ich kliknięciu internauta odsyłany jest na stronę, gdzie może pobrać dane pliki. Najpierw jednak musi wypełnić króciutką ankietę, podstawowe dane. [...]</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Helvetica; font-size: medium; "><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Helvetica; font-size: medium; ">Haczyk jest taki, że pliki nie mogą być ściągane w Polsce… Osoba, która wejdzie na te linki absolutnie nic nie traci, poświęca chwilę swojego czasu a Iza dostaje za to 40 centów (za jedno ściągnięcie). Pojedynczy plik można ściągać raz dziennie. Wystarczy poświęcenie 5 minut dziennie przez jakiś czas, żeby pomóc chorej osobie. Mam trochę tych ludzi za granicą. Chcemy wszystkim, komu tylko możliwe wyjaśnić tą akcję. Ze swojej strony obiecałam właczyć w tę akcję przyjaciół ze Słowacji i Australii, wysłaliśmy do rodziny z Niemiec, kolega Marcin do siostry ciotecznej w Edynburgu no i tak właśnie zaczynamy... </span><div class="gmail_quote" style="font-family: Helvetica; font-size: medium; "><div><br /></div><div>Pomoże nam Ksiądz? Jeśli mógłby ksiądz rozpropagować ten link gdzieś wśród swoich znajomych za granicą, będę- a właściwie będziemy wszyscy wdzięczni.</div><div><br /></div><div>Tworzy się oczywiście Izy blog, ale to jeszcze potrwa. <a href="http://izabylinska.blox.pl/2010/08/tak-na-powitanie.html">http://izabylinska.blox.pl/2010/08/tak-na-powitanie.html</a> Pisanie wiele Izę kosztuje. Udało się niedawno z jedną fundacją już podpisać umowę o stworzeniu subkonta, więc będzie można przekazać jej 1%, co zamieszczone będzie na banerze.</div><div>Pozdrowienia! i z serca dzięki, Magda</div><div><br /></div><div>Link do filmiku:</div><div><a href="http://www.youtube.com/watch?v=fKmAh5WESWE" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=fKmAh5WESWE</a></div><div><br /></div><div><object width="640" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/fKmAh5WESWE?fs=1&hl=pl_PL"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/fKmAh5WESWE?fs=1&hl=pl_PL" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="640" height="385"></embed></object></div><div><br /></div><div><a href="http://www.youtube.com/watch?v=fKmAh5WESWE" target="_blank"></a>Linki do ściąganie plików w celu pomocy (znajdują się one też pod filmikiem na You Tube):</div><div>Help link 1: <a href="http://fileme.us/1F8c72" target="_blank">http://fileme.us/1F8c72</a></div><div><a href="http://fileme.us/1F8c72" target="_blank"></a>Help link 2: <a href="http://fileme.us/1F8c81" target="_blank">http://fileme.us/1F8c81</a></div><div><a href="http://fileme.us/1F8c81" target="_blank"></a>Help link 3: <a href="http://fileme.us/1F8c80" target="_blank">http://fileme.us/1F8c80</a></div><div><a href="http://fileme.us/1F8c80" target="_blank"></a>Help link 4: <a href="http://fileme.us/1F8c79" target="_blank">http://fileme.us/1F8c79</a></div><div><a href="http://fileme.us/1F8c79" target="_blank"></a>Help link 5: <a href="http://fileml.com/1F8c78" target="_blank">http://fileml.com/1F8c78</a></div><div><a href="http://fileml.com/1F8c78" target="_blank"></a>Help link 6: <a href="http://fileme.us/1F8c77" target="_blank">http://fileme.us/1F8c77</a></div><div><a href="http://fileme.us/1F8c77" target="_blank"></a>Help link 7: <a href="http://fileme.us/1F8c76" target="_blank">http://fileme.us/1F8c76</a></div><div><a href="http://fileme.us/1F8c76" target="_blank"></a>Help link 8: <a href="http://fileme.us/1F8c75" target="_blank">http://fileme.us/1F8c75</a></div><div><a href="http://fileme.us/1F8c75" target="_blank"></a>Help link 9: <a href="http://fileme.us/1F8c74" target="_blank">http://fileme.us/1F8c74</a></div><div><a href="http://fileme.us/1F8c74" target="_blank"></a>Help link 10: <a href="http://fileme.us/1F8c73" target="_blank">http://fileme.us/1F8c73</a></div><div><br /></div><div><a href="http://fileme.us/1F8c73" target="_blank"></a>Najważniejsza sprawa to żeby jak najwięcej osób zza granicy dowiedziało się o tej akcji i przekonało do pomocy, na którą liczymy.</div><blockquote class="gmail_quote" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; border-left-width: 1px; border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; padding-left: 1ex; "><div><br /></div><p></p></blockquote></div></div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-35396830523083171482010-07-27T10:14:00.003+02:002010-07-27T10:28:11.697+02:00ArenaHistoria zatoczyła koło. Europa na nowo stała się terenem pogańskim, zdemoralizowanym i co gorsza, ze swej demoralizacji dumnym. Chrześcijanie na nowo są w mniejszości, uznani za dziwaków, potencjalnie niebezpiecznych dla otoczenia, a jednocześnie wygodnych, bo można ich oskarżać o najprzeróżniejsze bezeceństwa. Wyznawane przez nich zasady moralne postrzegane są jako drakońskie, nieludzkie, głupie, nieżyciowe, wręcz niemożliwe do zrealizowania.<div>Jednocześnie są wyjątkowo bacznie obserwowani przez otoczenie. Nieustannie ich słowa są konfrontowane z ich postępowaniem. Nie tylko po to, by każdą niespójność wytknąć i wyszydzić, ale także dlatego, że poganie podświadomie czują, że tam jest Prawda. Jak u Heroda - nie cierpiał Jana Chrzciciela, bał się go i zamknął go w więzieniu, ale też jednocześnie chętnie go słuchał.</div><div>W czasach starożytnych dysonans pomiędzy życiem pogan i chrześcijan zaprowadził tych ostatnich na arenę. Trudno oczekiwać, by do tego doszło obecnie, ale jest wiele sposobów, by wyrzucić człowieka z przestrzeni publicznej. Na przykład odbierając mu realne możliwości wykonywania pracy w zgodzie z sumieniem. W wielu krajach pracownicy służby zdrowia nie mają zagwarantowanej tzw. klauzuli sumienia. W Polsce ma ją tylko lekarz, a i on w ograniczonym wymiarze. Może to doprowadzić do sytuacji w której medyk będzie musiał wybrać pomiędzy swoją wiarą i wyznawanymi wartościami a pracą. Zresztą nie tylko medyk - także przedsiębiorca, urzędnik, polityk, naukowiec... Chrześcijanie mogą zostać efektywnie zepchnięci na margines społeczny jako "niezdolni do funkcjonowania w ramach nowoczesnych społeczeństw demokratycznych". I od zera, od działania w ukryciu będzie trzeba zacząć na nowo proces ewangelizacji Europy.</div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-9046437595437806222010-07-26T21:25:00.002+02:002010-07-26T21:28:20.227+02:00Niewidzialna kobietaPięknie dziewczyna mówi o miłosci Boga. O tym, że On widzi, kiedy nikt nie dostrzega, że Jemu zależy, gdy wszyscy inni lekceważą, że On doceni, gdy otoczenie dawno spisało Cię na straty.<div><br /></div><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/CeRBcVBJ0qw&hl=pl_PL&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/CeRBcVBJ0qw&hl=pl_PL&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-76365255162813809322010-07-22T17:19:00.003+02:002010-07-22T18:10:11.866+02:00Knajpa w Gausthof zum Lowen<div>Mam tak bardzo dość politycznego szumu wokół posła J. Palikota, krzyża przed Pałacem Prezydenckim, i wszelkich innych głupot, że postanowiłem zamiast własnego komentarza wrzucić na bloga dowcip, który mi niedawno ktoś podesłał. Myślę, że stawia cały ten szum we właściwej perspektywie. Sapienti sat, jak mawiali starożytni.</div><div><br /></div><div>Grupa 40 - letnich kolegów dyskutuje i dyskutuje, gdzie powinni spotkać się na obiad. W końcu zgodzili sie, ze najlepiej spotkać sie w restauracji Gausthof zum Lowen, ponieważ tamtejsze kelnerki maja bluzeczki z głębokimi wycięciami i ładne piersi. </div><div><br /></div><div>10 lat później, w wieku 50 lat, grupa spotyka sie ponownie i znowu dyskutuje gdzie powinni sie spotkać. W końcu zgodzili sie wspólnie,ze najlepiej spotkać sie w Gausthof zum Lowen, ponieważ jedzenie jest bardzo dobre wybór wina jest dobry również. </div><div><br /></div><div>10 lat później, w wieku 60 lat, grupa spotyka sie ponownie i znowu dyskutuje gdzie powinni sie spotkać. W końcu zgodzili sie wspólnie, ze najlepiej spotkać sie w Gausthof zum Lowen, ponieważ mogą tam zjeść w spokoju i ciszy i restauracja jest dla niepalących. </div><div><br /></div><div>10 lat późnej, w wieku 70 lat, grupa spotyka sie ponownie i znowu dyskutuje gdzie powinni sie spotkać. W końcu zgodzili sie wspólnie, ze najlepiej spotkać sie w Gausthof zum Lowen, ponieważ restauracja ma dostęp dla wózków inwalidzkich i ma nawet windę. </div><div><br /></div><div>10 lat później, w wieku 80 lat, grupa spotyka sie ponownie i znowu dyskutuje gdzie powinni sie spotkać. W końcu zgodzili sie wspólnie,ze najlepiej spotkać sie w Gausthof zum Lowen, zgodzili sie również, ze jest to wspaniały pomysł, ponieważ nigdy tam jeszcze nie byli. </div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-67968387041129551492010-07-19T06:04:00.002+02:002010-07-19T06:08:40.477+02:00Krzyż przy drodzeNiedawno TVP poprosiła mnie o komentarz do obecności krzyży w miejscach publicznych, krzyży powypadkowych, stojących w tylu miejscach przy polskich drogach. Mówiąc krótko, powinny tam zostać.<div>1. Był człowiek i tam zginął</div><div>2. Ktoś chce móc pożegnać swoich bliskich, którzy zginęli</div><div>3. Trzeba ostrzec innych użytkowników drogi.</div><div><br /></div><div>A historia może iść jeszcze dalej...</div><div><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/p8UcEr0_0MM&hl=pl_PL&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/p8UcEr0_0MM&hl=pl_PL&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /></div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-70794475284462954482010-07-15T18:30:00.005+02:002010-07-22T06:26:14.180+02:00Polskie Kolejki PasażerówKupowałem dziś bilet, taki "Superbilet". Na 2 miesiące do przodu, za 50 PLN na dowolnym dystansie, wraz z miejscówką. W sumie - rarytas. Tyle że kupowanie w kasach lubelskiego dworca zakrawa na swoistą paranoję. Kolejki do kas kolejowych są i były wszędzie i zawsze. W każdym kraju. Ale tylko w Lublinie spotkałem się z sytuacją, w której kasjerka, aby sprzedać bilet, musi odejść od swojego skomputeryzowanego stanowiska, by w komputerze na zapleczu sprawdzić numer pociągu, na który rzeczony bilet ma być sprzedany. Delikatnie rzecz ujmując odbieram to jako poważny regres technologiczny.<div> <div>Jak myślę powody są możliwe dwa, a u podstaw któregokolwiek z nich jest trzeci. </div><div>1. Systemy są kompatybilne, ale nie są połączone w sieć. Rozwiązanie: kupić router i kable sieciowe. Koszt dla PKP w Lublinie około 400 zł.</div><div>2. Systemy komputerowe są niekompatybilne. Rozwiązanie: zrobić update oprogramowania, by nie trzeba było sprawdzać w innym programie numeru pociągów. Koszt - trudny do oszacowania, ale w kontekście historii efektywności zarządzania PKO - wysoki.</div><div>3. Ktoś nie pomyślał, a jeśli pomyślał, to z powodów pozamerytorycznych zadecydował, jak zadecydował. Rozwiązanie: Pomyśleć i podjąć działania merytoryczne. Koszt w przypadku zaniedbania - trudny do oszacowania, bo jeśli powodem jest bezmyślność, pojawią się kolejne kwiatki ludzkiej głupoty utrudniające życie pracownikom i pasażerom. A jeśli jest to efekt pozamerytorycznych rozwiązań, oznacza to, że ktoś kogoś "przekonał" do zastosowania rozwiązań niekorzystnych dla wszystkich poza decydentem. Nie bardzo mi się podoba ta koncepcja, ale jeśli ktoś ma ciekawsze hipotezy - jestem otwarty na sugestie.</div><div><br /></div><div>Nie od dziś PKP wzbudza mój niesmak. Zbyt często na lubelskich trasach widziałem wagony zdewastowane i brudne, zaś dworce tak zapuszczone, że nie było gdzie spocząć w oczekiwaniu na transport. W pociągach niebezpiecznie było podróżować samemu, a tym bardziej zasnąć. To się powoli zmienia, to prawda, ale zbyt wolno. Zbyt wolno zmienia się mentalność włodarzy i pracowników PKP, którzy nie dostrzegają, że pracują dla pasażerów, a nie że pasażerowie dla nich. Pamiętam jakie protesty były podnoszone na konkurencję w postaci busów na trasie Lublin-Warszawa. Taniej, szybciej i bezpieczniej było busem. Do dziś jest. I nie czeka się w kolejce do kasy.</div><div><br /></div><div>Nie, PKP się nie zmieniły. To nadal są Polskie Kolejki Pasażerow. I nie napawa nadzieją, że są to coraz krótsze kolejki. Ubywa pasażerów i ubywa połączeń, bo ludzie nie chcą jeździć na tych warunkach. Można się na pasażerów oburzać, można się na nich obrażać, ale ludzie głosują tu swoimi portfelami. I coś tak czuję, że gdyby mieli realną konkurencję kolejową, to PKP przędłyby jeszcze gorzej. Może czas zacząć merytorycznie myśleć, proszę Państwa?</div></div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-22550245624837961042010-07-14T10:29:00.002+02:002010-07-14T10:38:56.308+02:00Odpowiedzialność politycznaOskarżenie Tuska o odpowiedzialność polityczną za katastrofę smoleńską jest z mojego punktu widzenia aktem histerycznym, równie żałosnym, co przerażającym. Żałosnym w sensie zrzucania odpowiedzialności za tragedię na kogoś, kto z definicji zawsze i za wszystko jest winny. Przerażającym, ponieważ pokazuje totalną niemerytoryczność działań największej siły opozycyjnej w parlamencie. Dodatkowo jest to krok samobójczy, gdyż podnosi argument zaniedbania w zakresie zakupu nowych samolotów dla VIPów; za rządów PiSu zaniedbanie było dokładnie to samo. Tyle tylko, że wtedy nie spadł żaden samolot.<div>Nie jestem zwolennikiem PO. Nie podoba mi się ani Premier, ani Prezydent Elekt. Ale obciążać ich i całą Platformę winą za śmierć Lecha Kaczyńskiego jest absurdalne. Zarzucać im, że nie dopilnowali obecności Kompanii Reprezentacyjnej WP przy trumnie Prezydenta w Smoleńsku i w Moskwie - jest śmieszne. Uczynić z politycznej śmierci Tuska cel swego istneinia - jest niebezpieczne dla Polski.</div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-1261143062569923452010-06-07T21:02:00.004+02:002010-06-07T21:08:35.762+02:00Dawno mnie tu nie byłoAno dawno. Może się poprawię, ale obiecać trudno, bo pracy wiela, a czasu mało... A wydarzyło się jeszcze więcej. Chciałbym tu niejedno opowiedzieć, ale nie mogę, bo miejsce publiczne i się sępy zawsze zlecą i niejakie kłopoty się zacząć mogą. Wiadomo, nie wszyscy dziennikarze są źli :), większość z nich - jak mniemam - to dobre dusze, ale tych akurat sie nie boję. Boję się tych, którzy na cudzym grzbiecie własny kręcą interes.<br />Nie będe więc pisał ani o święceniach, ani o prymicjach mojego Taty. Nie będę zamieszczał tu jego zdjęć, by ich nikt nie wykorzystał na zasadzie, że w publicznym miejscu wiszą.<br />Powiem tylko tyle: Bóg nie powiedział ostatniego słowa ani w życiu mohego ojca, ani w niczyim innym. Słuchać Go tylko trzeba. Nigdy nie wiadomo, co się znajdzie za najbliższym zakrętem.<div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-57897887916081670602010-04-28T19:48:00.017+02:002010-04-28T20:05:02.142+02:00Zawsze coś się dziejePanu Bogu za to przymusowe przedłużenie pobytu w USA jestem bardzo wdzięczny. W gruncie rzeczy trudno ten okres nazwac wakacjami. Wręcz przeciwnie. Zarówno od strony pastoralnej, jak i naukowej był on bardzo obfity w spotkania. Poznałem lepiej zespół Dra Thomasa Hilgersa z Instytutu Papieża Pawła VI - centrum NaProTechnology. Dane mi tez było uczestniczyć w spotkaniach grupy Ruchu Konsekrecji Rodzin.<br /><br />Omaha,NE jest stanem o stosunkowo dużym - jak na USA - odsetku katolików. Ja miałem wyjątkowe "szczęście" - na mojej drodze postawił Bóg ludzi nie tylko jako katolicy się deklarujących, ale rzeczywiście swoją wiarą żyjących. Szczególne wrażenie na mnie zrobili lekarze ginekolodzy, którzy podporządkowali swoją praktykę medyczną wymogom etycznym. Nie stosują antykoncepcji, sterylizacji ani aborcji. Prowadzą solidną diagnostykę i poświęcają swój czas pacjentom. Dużo czasu. Taka własnie jest NaProTechnology. Chrześcijańskie rodziny zaznaczają swoją obecność nie tylko wspólną modlitwą, ale i wielkością (5 dzieci lub więcej, wśród tych, które obecnie spotkałem). No i stylem życia - ilością i jakością wspólnie spędzanego czasu, uważnym doborem programów tv i materiałów audio-video. Miło było patrzeć na relacje panujące wśród nich.<br /><br />Prawdę mówiąc, nieco mnie te spotkania zaskoczyły - pozytywnie, oczywiście. Zmusiły do weryfikacji dotychczasowych opinii odnośnie do kondycji amerykańskiego katolicyzmu. Czułem się tu jak w domu, w tym sensie przynajmniej, że wiara w rzeczywisty sposób wpływała na postawy i decyzje spotykanych ludzi, choćby wbrew opinii otoczenia.<br /><br />Żeby nie było zbyt pięknie, przy odprawie na lotnisku w Omaha pojawił się problem. Tym razem nie był to wulkan, ale miła skądinąd pani za kontuarem, która oświadczyła, że za drugą sztukę bagażu musze dopłacić 35 dolarów. Niby niewieżnie zirytowała mnie konieczność opłacania usługi już raz wykupionej. Pani nie przeszkadzało, że na bilecie stało "jak wół", że mogę mieć 2 sztuki bagażu. Ponieważ w United Airlines można mieć jedną, więc dopłacić trzeba i już. Jak to mówią Amerykanie - "There is always something"...<br /><br />No ale - daj Boże - wracam w końcu do domu...<div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-47924822630007448602010-04-17T21:25:00.009+02:002010-04-17T21:38:23.568+02:00WulkanNo to mnie uziemiło w USA. Wybuch wulkanu na Islandii doprowadził do zamknięcia przestrzeni powietrznej na Polską i siłą rzeczy muszę zostać w Ameryce...<br /><br />Studenci czekają...<br />Konferencje czekają...<br />Semianrium czeka...<br />Dom czeka...<br /><br />A ja tu siedze... i też czekam, aż pyły opadną. Problem w tym, że mogę poczekać nawet kilka miesięcy. Trzeba by było w takiej sytuacji poszukać drogi do jakiegoś mariańskiego domu i tam zabrac się za pisanie książki habilitacyjnej, co by czasu nie marnować.<br /><br />A zaczęło się wszystko od tego, że ks. Prowincjał wysłał mnie na konferencję Love & Life Unlimited, organizowaną przez Instytut Papieża Pawła VI w Omaha, NE. Konferecja bardziej przypominała intensywny program szkoleniowy (w gruncie rzeczy tym właśnie była), nie zaś sesję naukową, jaką organizują uczelnie w celu wymiany doświadczeń i opinii na jakiś temat. Szkolenie poświęcone było Etyce seksualnej w świetle Humanae vitae i wynikających stąd konsekwencjach dla NaProTECHNOLOGY. Innymi słowy - wszystko to, co jest podstawą etyczną dla NaProTECHNOLOGY, systemu diagnostyczno-terapeutycznego opracowanego przez Dra Thomasa Hilgersa.<br /><br />Konferencja jeszcze się nie zaczęła, gdy rozbił się samolot prezydenta Kaczyńskiego. I jeszcze się nie skończyła, gdy było jasne, że aby zapobiec rozbiciu się innych samolotów (z cokolwiek innej przyczyny wszakże), trzeba je uziemić. No więc uziemiono.<br /><br />Kolejne godziny przynosiły kolejne komunikaty o kolejnych terminach decyzji w sprawie ewentualnego otwarcia przestrzeni powietrznej. A teraz przeczytałem, że można się spodziewać, iż erupcja wulkanu potrwa nawet 6 miesięcy. Ciekaw jestem, co to dla mnie będzie oznaczało. Jak by nie było, jestem w USA na delegacji służbowej z KULu i moje pozostanie tutaj nie jest efektem mojego wyboru. Może mnie nie wyrzucą... Ale książkę napisać trzeba. Szkoda tylko, że źródła do niej w znacznej mierze pozostały w kraju...<div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-7724070474072633002010-04-11T17:15:00.003+02:002010-04-11T17:32:13.019+02:00Z amerykańskiej perspektywy<div>Trafiłem do Omaha w stanie Nebrasca w USA, by szkolić się w NaProTechnology u jej źródeł, w Instytucie Papieża Pawła VI, założonym przez Dr Thomasa Hilgersa. Słucham wykładów, rozmawiam z ludźmi - studentami i pracownikami Instytutu. Ciekawych rzeczy mnóstwo. Po raz kolejny widzę, jak genialny w swym stworzeniu jest Pan Bóg.</div><div><br /></div><div>A jednak, wczoraj i dziś, najważniejsza lekcja nie ludzkiej płodności dotyczy, ale wiary. Jak zwykle zresztą...</div><div><br /></div>Wiadomość o katastrofie prezydenckiego TU-154 pod Smoleńskiem przyszła smsem około 3 w nocy. Na szczęście mnie nie obudził, bo zmiana czasu wytrąciła mnie ze snu ponad godzinę wcześniej. W pierwszej chwili pomyślałem, że to równie trudna do przyjęcia, niewiarygodna w swoim koszmarze wiadomość, co zamach z 11 września na World Trade Center w Nowym Jorku. "Takie rzeczy się nie zdarzają..." A jednak...<div><br /></div><div>A potem, nie ukrywam - zwłaszcza po pewnej rozmowie - przyszła refleksja, że takie myślenie w zasadzie niczym nie różni się od myślenia tych, którzy w Chrystusa i Jego zmartwychwstanie nie wierzą. Nie uwzględnia ani perspektywy życia wiecznego, ani tajemnicy, jak by nie było obecnie świętowanej, Jego miłosierdzia.</div><div><br /></div><div>Czy to oznacza, że żałoba narodowa w katolickim kraju jest nie na miejscu? Nie, bo przecież i sam Pan płakał nad grobem Łazarza. To jest trudny czas, czas bólu dla tych, których bliscy zginęli, czas żałoby dla narodu, który stracił swoich przedstawicieli. Jednocześnie jednak trzeba nam wprost mówić, że Chrystus zmartwychwstał, i że śmierć nie jest ostatnim wydarzeniem, jakie ma miejsce w życiu człowieka.</div><div><br /></div><div>I jeszcze jedno. To wydarzenie ma nas, mnie samego, wezwać do nawrócenia. Nie znamy czasu, w którym przyjdzie nam przekroczyć Bramę Życia. 8 kwietnia Chrystus wezwał nagle br. Stanisława Bednarza, ekonoma domu seminaryjnego w Lublinie. Nagle i niespodziewanie. Dziś lub jutro może tak samo wezwać mnie. Czy jestem gotowy?</div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-58722156263611518972010-03-18T08:13:00.002+01:002010-03-18T08:17:21.414+01:00Antykoncepcja<div>Jednym z najbardziej dotkliwie zakłamujących akt małżeński działań jest jego obezpłodnienie. Kłamstwo, jakie wówczas zachodzi, jest niejako podwójnie: z jednej strony przez wewnętrzne, intencjonalne odrzucenie perspektywy prokreacyjnej, z drugiej poprzez wprowadzenie działań i środków, które uniemożliwić mają poczęcie dziecka. Oba wymiary są niezwykle istotne. Zazwyczaj w środowiskach katolickich mówienie o antykoncepcji ogranicza się tylko do krytyki stosowania środków uniemożliwiających poczęcie – prezerwatyw i środków hormonalnych. Szkody przez nie wyrządzane mają miejsce zarówno w sferze relacji między małżonkami, jak i wprost w ciele kobiety. </div><div><br /></div><div>Był czas, gdy przekonany byłem, iż wystarczy poczytać o niepożądanych, acz występujących skutkach ubocznych stosowania antykoncepcji hormonalnej, by każdemu myślącemu człowiekowi odechciało się ich stosowania. Niektóre z tych skutków stanowią poważne zagrożenie dla kobiety i zaakceptować by je można wyłącznie podczas leczenia najbardziej poważnych chorób. Poczęcie dziecka nie jest jednak wejściem w chorobę. Dziecko nie jest chorobą. Tu jednak nie tylko się je dopuszcza, ale wręcz zachęca i propaguje jako przejaw oświecenia, roztropności i odpowiedzialności. Powód jest prosty: przyjęto założenie o odrzuceniu płodności i rodzicielstwa i temu założeniu podporządkowano wszystkie następne decyzje i wybory.</div><div><br /></div><div>Bywa, że informacje o niebezpieczeństwach wynikających z zastosowania antykoncepcji hormonalnej trafią do przekonania. Nie oznacza to wcale, że zrezygnują z myślenia antykoncepcyjnego. Pojawi się ono zawsze, gdy zabraknie miłości rozumianej jako bezwarunkowe i pełne dawanie siebie. Wtedy człowiek sam wyznacza sobie i Bogu ilość i czas pojawienia się potomstwa. Wiedząc o zagrożeniach płynących ze stosowania antykoncepcji hormonalnej, sięgnie po ekologiczną. Logika jednak postępowania będzie w gruncie rzeczy taka sama. Zastosowanie tzw. naturalnych metod planowania rodziny nie jest zatem gwarancją godziwości postępowania. Nawet najuczciwiej, najsolidniej stosowane pozostaną one w sprzeczności z wewnętrzną naturą małżeństwa, jeśli u podstaw działań małżonków pozostaje ich podjęta a priori decyzja o unikaniu poczęcia.</div><div><br /></div><div>Bóg umożliwił rozpoznanie faz cyklu płodności kobiety nie po to, by unikać poczęcia, ale przede wszystkim po to, by małżonkowie mogli rozpoznać stan zdrowia tej, która ma być nosicielką życia. Jej ciało zostało stworzone tak, by począć i ochronić życie. </div><div><br /></div><div>Podobnie samo współżycie męża i żony, jakkolwiek z natury swojej przyjemne, nie dla przyjemności zostało wpisane w naturę małżeństwa. Przyjemność jest niejako wartością dodaną. Tym, co rzeczywiście istotne w pożyciu intymnym małżonków jest umacnianie ich wzajemnej relacji przez całkowite otwarcie się na drugiego w bezwarunkowym i bezinteresownym obdarowaniu, które jednocześnie tworzy środowisko, miejsce na nowe życie.</div><div><br /></div><div>Bywa, że z jakiegoś istotnego powodu trzeba poczęcie odsunąć w przyszłość, niekiedy definitywnie, jak pisze Paweł VI. Papież, podając kryteria: zdrowotne, psychiczne, ekonomiczne i społeczne, ale też religijne i moralne, wyraźnie zaznacza, że u fundamentu rozeznania musi panować wspaniałomyślność, a więc zaufanie wobec Boga i Jego prowadzenia. Problem w tym, że jeśli brakuje żywej, osobistej z Nim relacji, człowiek – także żyjąc w małżeństwie – nie będzie szukał wypełnienia woli Bożej, ale realizacji własnych pomysłów, pragnień, potrzeb i aspiracji, przed własnymi się zabezpieczając lękami.</div><div><br /></div><div>Domyślam się, że nie wszyscy się z takim widzeniem płodności aktu małżeńskiego zgadzają, bo jest to wizja trudna. Oczywiście, mniejszym (przynajmniej zdrowotnie) złem jest unikanie antykoncepcji sztucznej, ale prawdziwe zło leży nie w przyjętej metodzie czy środkach, ale w sposobie myślenia. Jak długo obserwacja cyklu płodności nazywa się metodą planowaniem rodziny, zaś skuteczność tej metody ocenia się wskaźnikiem Pearla (porównującym do metod sztucznej antykoncepcji), tak długo kołacze się we mnie podejrzenie o antykoncepcji naturalnej, czy – jak kto woli – ekologicznej. Ta zaś z katolicką wizją małżeństwa niewiele ma wspólnego.</div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-57656339279965931042010-03-10T23:07:00.002+01:002010-03-10T23:08:39.801+01:00Wychowanie<div>Na czym ma polegać wychowanie? Niektórzy mówią, że na uczeniu dzieci, co jest dobre, a co jest złe. Wydaje mi się, że ci niektórzy się mylą. Dzieci nie trzeba uczyć odróżniania dobra. Umieją to doskonale, przynajmniej tak długo, jak długo nie popsujemy ich sumień.</div><div><br /></div><div>Dziecko postrzega świat jako czarno-biały. Rzeczy są dobre albo złe. Autorytety są klarowne i nie podlegają dyskusji, i to nie dlatego, że da się ich istnienie uzasadnić sensownością wydawanych poleceń i opinii, ale ponieważ opierają się na fundamentalnej relacji miłości dziecka do jego rodziców. Co sprawia, że wraz z upływem lat zanika zdolność klarownego odróżniania dobra od zła i zaczyna kwestionować nieomylne dotąd autorytety?</div><div><br /></div><div>My, dorośli, przywykliśmy do świata pełnego szarości, niejednoznacznych sytuacji i skomplikowanych wyborów. Wielowymiarowość i komplikacja uniezdalniają nas do zdecydowanego opowiedzenia się po stronie prawdy i dobra. Jak Piłat pytamy: „cóż to jest prawda?” Wzruszając ramionami rezygnujemy z moralnej stanowczości, tłumacząc się koniecznością podjęcia „bardzo trudnych, skomplikowanych, niemożliwych do ostatecznego rozstrzygnięcia wyborów”.</div><div><br /></div><div>Rozmiękczamy prawdę, choć w gruncie rzeczy dobrze wiemy, gdzie jest. Znamy jej zobowiązujący charakter, nawet jeśli jej nie jesteśmy posłuszni. Nie lubimy jednak jej wymogów, dlatego wybieramy na pozór łatwiejsze, pokręcone uzasadnienia własnej bylejakości. Właśnie dlatego Jezus mówi: „Jeśli się nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Bożego”. Jeśli nie zaczniemy słuchać Prawdy jak dzieci, Królestwo pozostanie dla nas zamknięte.</div><div><br /></div><div>Łatwość rozpoznania prawdy i dobra to nie jedyna umiejętność, którą tracimy na skutek działań wychowawczych ze strony dorosłych. Drugą taką zdolnością jest posłuszeństwo oparte na miłości. Zazwyczaj skutecznie jest ono wyparte przez przymus siły, polegający na próbie nagięcia dziecka do wyobrażeń, aspiracji i wygody rodziców. </div><div><br /></div><div>Dorośli dyktują kształt postępowania młodym ludziom tak, jakby przynależała im nieomylność większa niż papieżowi, który – nota bene – korzysta z daru nieomylności tylko w niektórych sprawach i w konkretnych okolicznościach. Dorośli natomiast wobec dzieci zachowują się jakby nieomylność towarzyszyła im nieustannie. Siłą rzeczy nie słuchają tego, co dzieci do nich mówią. Nie rozmawiają z nimi, jak z równymi sobie. Nie pytają ich o zgodę (w sytuacjach, w których prosiliby o to innych dorosłych), nie przepraszają za popełnione błędy, nie dziękują za okazaną pomoc czy spełnione prośby. Trudno się dziwić, że tak traktowani młodzi ludzie, gdy tylko poczują siłę i powiew niezależności, stają w radykalnej opozycji do wydających im polecenia dorosłych. Niemal każdy z nas by tak zrobił, gdyby był tak traktowany, co może nie byłoby wyborem najmądrzejszym, ale przecież wyborem zrozumiałym.</div><div><br /></div><div>Są tacy, którzy zarówno wychowanie, jak i w ogóle zarządzanie – jak to się dziś niekiedy mówi – zasobami ludzkimi (swoją drogą, cóż to za zdepersonalizowane określenie) realizują metodą permanentnej kontroli, odbierając tym samym podwładnym i wychowankom niemal jakąkolwiek inicjatywę. Unikają oni przy tym, zapewne, wielu błędów, bo ciężar podejmowania decyzji spoczywa na władzy zwierzchniej. Nie dojrzewają jednak, nie uczą się, nie rosną. Taka jest cena bycia nieustannie prowadzonym za rękę, sytuacji, gdy mi się stale zagląda przez ramię, braku zaufania i zgody na samodzielność, choćby za cenę błędów i pomyłek.</div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-44106485318048408482010-03-02T15:13:00.002+01:002010-03-02T15:54:08.561+01:00ProtestPrzez Polskę przetacza się <a href="http://www.rzecznikrodzicow.pl/20100225_sprzeciw.php">protest rodziców przeciw projektowi ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie</a>. I od razu powiem, że go popieram i zachęcam do poparcia. Nie dlatego, jakobym popierał przemoc w rodzinie, bo ta jest koszmarem będącym udziałem zbyt wielu rodzin. Przemoc jest porażką, ale poziom i tryb ingerencji Państwa w życie rodzin wedle projektu ustawy przekracza nawet wizje orwellowskiego "Roku 1984". Pod słusznym pomysłem ochrony najsłabszych usiłuje się przeprowadzić projekt permanentnej inwigilacji, kontroli, nadzoru i ingerencji urzędników w niezbywalne i nienaruszalne prawa rodziców do wychowania dzieci.<div><br /></div><div>Urzędnicy będą mogli dokonywać daleko idących interwencji. Będą mieli prawo BEZ WYROKU SĄDU odebrać rodzicom ich dzieci. Skandal!</div><div><br /></div><div>Ciekawe, ze projektowana ustawa pomija całkowitym milczeniem problem przemocy ostatecznej - mordów dokonywanych w majestacie prawa na niewinnych, nienarodzonych jeszcze dzieciach.</div><div><br /></div><div>Pamiętam, że kiedyś czytałem jakąś powieść sci-fi o społeczeństwie, w którym na posiadanie dzieci trzeba było mieć zezwolenie władz. Zresztą, wspomniany "Rok 1984" też - chyba - tę kwestię podejmuje. Potem ze zdziwieniem i smutkiem dowiedziałem się, że są takie kraje, gdzie ta koszmarna wizja jest rzeczywistością. Nie spodziewałem się jednak, że w wolnej, demokratycznej Polsce zaproponowane zostanie prawo, które totalitarnie spróbuje rozwiązać problem "patologii wychowawczych". </div><div><br /></div><div>Ciekaw jestem, kto zaproponował, by jakikolwiek nacisk wychowawczy (na przykład poważne rozmowy ukierunkowane na kształtowanie postawy prawdomówności, uczciwości, albo pilności w nauce lub modlitwie) można było zakwalifikować jako formę przemocy.</div><div><br /></div><div>Ciekaw jestem, kto zaproponował możliwość gromadzenia i przetwarzania danych osobowych oraz informacji ze sfery prywatności, z pominięciem wymogów stawianych przez ustawę o ochronie danych osobowych.</div><div><br /></div><div>Ciekaw jestem, kto wymyślił ten prawniczy bubel, pomijający zarówno zasadę domniemania niewinności (do prawomocnego wyroku sądu), jak i obowiązujący w Polsce konstytucyjny porządek prawny, uznający priorytet wychowawczy rodziców.</div><div><br /></div><div>Ciekaw jestem w końcu, kto będzie kontrolował kontrolujących rodziny, by pozostali bezstronni.</div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-58747190746746924382010-02-28T18:24:00.004+01:002010-02-28T18:56:54.963+01:00Olimpiada i medale, czyli zależy kto liczy...Amerykanie nie mogą być gorsi niż inni, jeśli tylko inna metoda liczenia zapewnia im zwycięstwo. Na całym świecie przyjęta metoda klasyfikacji medalowej organizowana jest wedle układu: złote, srebrne, brązowe. Problem w tym, że zarówno w Pekinie, jak i w Vancouver sportowcy z USA zajmują wówczas nie-pierwsze miejsce. Na szczęście da się poklasyfikować zwycięzców inaczej: kto ma ile medali (niezależnie od koloru). I już, wystarczy. Amerykanie górą!<div><br /></div><div><div>Klasyfikacja wg <a href="http://sportsillustrated.cnn.com/olympics/2010/medals/tracker/?hpt=T2">CNN</a></div><div><br /></div><div><div>1. United States 36 medali (9 złotych, 14 srebrnych, 13 brązowych)</div><div><div>2. Germany 29 (10, 12, 7)</div><div>3. Canada 25 (13, 7, 5)</div><div>4. Norway 22 (8, 8, 6)</div><div>5. Austria 16 (4, 6, 6)</div><div>6. Russian Federation 15 (3, 5, 7)</div><div>7. Korea 14 (6, 6, 2)</div><div>8. China 11 (5, 2, 4)</div><div>9. France 11 (2, 3, 6)</div><div>10. Sweden 10 (5, 2, 3)</div><div>11. Switzerland 9 (6, 0, 3)</div><div>12. Netherlands 8 (4, 1, 3)</div><div>13. Czech Republic 6 (2, 0, 4)</div><div>14. Poland 6 (1, 3, 2)</div><div>15. Italy 5 (1, 1, 3)</div><div>16. Japan 5 (0, 3, 2)</div><div>17. Finland 5 (0, 1, 4)</div><div>18. Australia 3 (2, 1, 0)</div><div>19. Belarus 3 (1, 1, 1)</div><div>19. Slovakia 3 (1, 1, 1)</div><div>21. Croatia 3 (0, 2, 1)</div><div>21. Slovenia 3 (0, 2, 1)</div><div>23. Latvia 2 (0, 2, 0)</div><div>24. Great Britain 1 (1, 0, 0)</div><div>25. Estonia 1 (0, 1, 0)</div><div>25. Kazakhstan 1 (0, 1, 0)</div></div></div><div><br /></div><div>Klasyfikacja "normalna" jest mniej korzystna zarówno dla Amerykanów, jak dla nas... W nawiasach miejsca z klasyfikacji "amerykańskiej".</div><div><br /></div><div>1. (3.) Canada 25 (13 złotych, 7 srebrnych, 5 brązowych)</div><div><div>2. (2.) Germany 29 (10, 12, 7)</div><div>3. (1.) United States 36 medali (9, 14, 13)</div><div>4. (4.) Norway 22 (8, 8, 6)</div><div>5. (7.) Korea 14 (6, 6, 2)</div><div>6. (11.) Switzerland 9 (6, 0, 3)</div><div>7. (8.) China 11 (5, 2, 4)</div><div>8. (10.) Sweden 10 (5, 2, 3)</div><div>9. (5.) Austria 16 (4, 6, 6)</div><div>10. (12.) Netherlands 8 (4, 1, 3)</div><div>11. (6.) Russian Federation 15 (3, 5, 7)</div><div>12. (9.) France 11 (2, 3, 6)</div><div>13. (18.) Australia 3 (2, 1, 0)</div><div>14. (13.) Czech Republic 6 (2, 0, 4)</div><div>15. (14.) Poland 6 (1, 3, 2)</div><div>16. (15.) Italy 5 (1, 1, 3)</div><div><div>17. (19.) Belarus 3 (1, 1, 1)</div><div>17. (19.) Slovakia 3 (1, 1, 1)</div></div><div>18. (24.) Great Britain 1 (1, 0, 0)</div><div>19. (16.) Japan 5 (0, 3, 2)</div><div>20. (21.) Croatia 3 (0, 2, 1)</div><div>20. (21.) Slovenia 3 (0, 2, 1)</div><div>22. (23.) Latvia 2 (0, 2, 0)</div><div>23. (17.) Finland 5 (0, 1, 4)</div><div>25 (25.) Estonia 1 (0, 1, 0)</div><div>25. (25.) Kazakhstan 1 (0, 1, 0)</div><div><br /></div><div>Po raz kolejny potwierdziła się prawda, że nie jest ważne jak się głosuje, tylko to, kto i jak liczy głosy.</div><div><br /></div><div><div><br /></div></div></div></div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-9321635918537555622010-02-24T22:07:00.000+01:002010-02-24T22:08:59.908+01:00Karcenie<div>Od czasu do czasu pojawiają się na różnych gremiach – od rozmów przy stole po przemówienia z trybuny sejmowej - dyskusje nad metodami wychowywania dzieci. Media oczywiście nie śpią. Zarówno prasa jak i telewizja temat chętnie podejmują. Raz, że ważny, dwa, że chwytliwy. Trzy kontrowersyjny, a przynajmniej budzący takie emocje, że nierzadko uczestnicy dyskusji gotowi sobie skoczyć do gardeł; nawet ci, którzy sprzeciwiają się użyciu siły jako argumentu wychowawczego.</div><div><br /></div><div>Zazwyczaj najbardziej burzliwa dyskusja toczy się wokół wątku karania dzieci przy pomocy uderzenia: czy wolno dać dziecku klapsa (wersja light) lub czy wolno bić dzieci (wersja hardcorowa). Spór, jakkolwiek gorący, rzadko ma charakter merytoryczny. Zwolennicy dopuszczalności stosowania kar cielesnych zarzucają swoim adwersarzom propagowanie wychowania bezstresowego; ci z kolei zrównują swoich przeciwników z bezdusznymi katami. Oba zarzuty niewiele mają wspólnego z rzeczywistością, podobnie jak bicie z wychowywaniem.</div><div><br /></div><div>Czym bowiem jest wychowanie? Jest prowadzeniem ku dorosłości, ku sztuce rozpoznawania tego co dobre i powinne, wybierania ich i konsekwentnego w ich kierunku podążania. Swoją drogą, dzieci zazwyczaj znacznie lepiej od nas, dorosłych, wiedzą, co jest dobre. Wychowanie w takim razie jest bardziej utrwaleniem tej naturalnej, wszczepionej przez Boga w nasze sumienia zdolności rozpoznawania dobra i trwania przy nim, mimo iż oznacza to niekiedy poniesienie trudu ofiary czy niezrozumienia ze strony otoczenia. Być dobrym kosztuje, bo gdy człowiek dzieli się z kimś czekoladą, to już nie ma całej tabliczki dla siebie. Nosi w sercu jednak poczucie, że uczynił coś dobrego.</div><div><br /></div><div>Nie chodzi zatem w wychowaniu o bezmyślną tresurę wedle wzorców bodziec-reakcja, jakkolwiek krótkoterminowo takie działanie wydawać by się mogło bardziej skuteczne. Tresura ma bowiem to do siebie, że wytresowany obiekt, gdy tylko zorientuje się, że treser nie ma nad nim już władzy, obraca się przeciwko niemu – chyba, że z jakiegoś powodu uzna to za niepotrzebne czy wręcz szkodliwe. Wychowanie natomiast prowadzi do sytuacji, w której człowiek tak nasiąka ukazywanymi mu postawami i wzorcami, że stają się częścią jego tożsamości. Nie jest ich uczony, jak aktor roli, ale nasiąka nimi, podobnie jak mięso przesiąka aromatem zastosowanej marynaty.</div><div><br /></div><div>Nie jest rzeczą łatwą wychować młodego człowieka, otworzyć przed nim drogę do samodzielnej dorosłości. Bywa, że w procesie wychowywania nie raz i drugi popełni się błąd, czasem błąd bardzo poważny. Warto wówczas przyznać się do niego, dokonać stosownej korekty i próbować dalej, a nie iść „w zaparte” i usprawiedliwiać własną małość i słabość jakimiś pseudo-racjami.</div><div><br /></div><div>Cóż zatem? Czy można zastosować sankcje fizyczne wobec dziecka? Myślę, że nie. Przemoc wielkich wobec małych nie ma racji bytu. Nawet najszczytniejsze powody nie usprawiedliwią wykorzystania przewagi siły wobec Najmniejszych. Za każdym razem będą znakiem naszej – Dużych Ludzi – porażki. Pan Bóg wobec nas - grzeszników, nas – swoich dzieci, nie stosuje przemocy, choć mógłby, wedle słów samego Jezusa. Karci i upomina, ale nie zmusza do niczego, a tym bardziej nie karze brutalną siłą za popełnione grzechy. Niekiedy tylko pozwala nam doświadczyć ich nieuniknionych konsekwencji – ale to konsekwencje naszych głupich i złych czynów, a nie Jego zemsta czy kara. Dla mnie najbardziej bolesnym doświadczeniem jest w takiej sytuacji świadomość własnej podłości, małości, grzeszności; choć mam świadomość, że tę zdolność odczuwania moralnego wielu ludzi skutecznie w sobie zdezaktywowało. Szkoda, równocześnie bowiem stracili szansę na odczucie radości z czynienia dobra.</div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-79041749348729193752010-02-24T09:57:00.004+01:002010-02-24T10:06:37.818+01:00Porozmawiajmy o dzieciach<div><i>Filip Kwiatek ("Nasz Krąg"): Zaciekawiła mnie pod koniec zeszłego roku wypowiedź Jonathana Sacksa, głównego rabina Wielkiej Brytanii, który powiedział: „Rdzenni Europejczycy skazani są na wymarcie, bo we współczesnej kulturze nie ma miejsca na ofiarę. A bez ofiar nie da się wychować dzieci. Jedyne poważne pytanie filozofii brzmi: „Dlaczego mam mieć dzieci?”. A na nie współczesna kultura nie odpowiada. Toczymy wielkie debaty o zmianach klimatycznych, a nawet nie wspominamy o rodzicielstwie”. Czy ksiądz podziela taką opinię?</i></div><div><br /></div><div>xpk: Po pierwsze, dzieci się nie ma, nie są one niczyją własnością. Bóg powierza rodzicom dzieci, aby ci je wychowali, umożliwili wejść w dorosłość, a w końcu pozwolili im odejść. Jeżeli ktoś inaczej mówi o rodzicielstwie, to po prostu nie do końca je rozumie. Poza tym nawet jeżeli ominiemy problem tego niewłaściwego sformułowania, to decyzja czy mamy mieć dzieci nie należy do rodziców tylko do Pana Boga. Rodzice mają rozeznawać, jaka jest wola Boża i w niej uczestniczyć. Nie polega to na samodzielnym podejmowaniu decyzji, a na współpracy z Tym, który jest Dawcą Życia.</div><div><i><br /></i></div><div><i>FK: Ale przed taki wyborem ludzie stają...</i></div><div><br /></div><div>xpk: Najczęściej takie pytania stawiają osoby, które gdzieś „zgubiły” Boga w swoim życiu („zgubiły” w sensie żywej, intymnej relacji). Jeżeli nie mają relacji z Bogiem, to jest niebezpieczeństwo,że innych ludzi będą traktować posesywnie, jak własność. Jeśli nie czuję się dzieckiem Bożym, to nie traktuję innych jak braci, ale jak poddanych. Ma to także przeniesienie na potomstwo. Proszę zwrócić uwagę, że obecnie dominuje model wychowania dzieci na swój obraz i podobieństwo. Tymczasem rodzic ma wychować swoje pociechy ku odkryciu przez nie prawdziwego człowieczeństwa, które jest obrazem miłującego Boga-Stwórcy. Nie może być tu mowy o tym, co widzi się tak często: spełnianie wygórowanych oczekiwań rodziców, stawiane przez nich wymagań odnośnie wykształcenia, przyszłej kariery itd. </div><div><i><br /></i></div><div><i>FK: A co w przypadkach, które spotyka się coraz częściej, kiedy młodzi małżonkowie mówią: mamy kredyt na mieszkanie i samochód, musimy oboje pracować, nie ma żłobków, nie stać nas na nianię, nasi rodzice mieszkają poza Warszawą itp., itd? Nie możemy mieć teraz dziecka (pierwszego lub kolejnego)… </i></div><div><i><br /></i></div><div>xpk: No, jak podejmą taką decyzję, to rzeczywiście nie będą mieli dziecka. Natomiast takie argumenty pokazują, jakie ktoś ma priorytety w życiu. Jeżeli stabilizacja materialna i bezpieczeństwo socjalne są tym, ku czemu człowiek dąży, to temu podporządkuje także inne wybory i relacje, i również według tego sposobu myślenia usytuuje miejsce dzieci w swojej rodzinie. Małżeństwo jest ze swojej natury komunią życiodajną, czyli mąż swoją miłością obdarowuje żonę, żona podobnie odnosi się do męża i oboje dzięki temu tworzą przestrzeń dla nowego życia. Jeżeli tego wzajemnego obdarowywania się nie ma, tylko jest nastawienie, żeby mnie lub nam było dobrze, to dziecko staje się jedynie elementem wyposażenia, wprawdzie bardzo pięknym, czasem pożądanym, ale nigdy chcianym dla niego samego. Bo proszę spojrzeć: jeżeli muszę mieć dom w odpowiednim standardzie, samochód konkretnej marki, towarzystwo znajomych na wysokim poziomie, to nie będzie też miejsca na dziecko. Tak naprawdę priorytety takie oznaczają, że Bóg nie ma nic do powiedzenia w moim życiu, a szczególnie na temat wielkości mojej rodziny. Tymczasem chrześcijanin to taki człowiek, który najpierw pyta Boga o Jego wolę, a nie zabiega o to, jakim ma jeździć samochodem i ile ma zarabiać, żeby go było stać na rozmaite przyjemności. Chrześcijanin wierzy, że Bóg się zatroszczy o niego i jego rodzinę, nawet liczną. Spotkałem kiedyś rodzinę z ośmiorgiem dzieci (już sam rozmiar rodziny jest przez wielu traktowany jako patologia), a w której dzieci były zadbane i wykształcone, owszem nie przelewało się, ale były w niej widoczne przede wszystkim dwie rzeczy: głęboka wiara i wzajemna miłość. Było to prawdziwe świadectwo wsparcia i pomocy, jak również dowód na to, że nie wszystko w życiu musi być z najwyższej półki. Grunt, aby pełnić wolę Bożą! No, ale jeżeli kogoś taka argumentacja w ogóle nie dotyka, to oznacza, że znalazł sobie inny niż Bóg punkt odniesienia. W tej materii nie ma pustki. Każdy musi wierzyć w „coś”, co daje mu poczucie bezpieczeństwa, w czym może złożyć swoją nadzieję. Jeżeli to pierwsze miejsce nie należy do Boga, to jest ono zajęte przez coś innego, najczęściej są to pieniądze. Nie chcąc oceniać czy dezawuować niczyich postaw czy wyborów, chcę jasno powiedzieć, że dla chrześcijanina osobą, która jest życiowym drogowskazem jest Bóg.</div><div><i><br /></i></div><div><i>FK: Jednak obserwując rzeczywistość daje się zauważyć, że odbiega ona od nakreślonego przez księdza obrazu. Co Kościół, co my, chrześcijanie, możemy zrobić, aby taki model małżeństwa i rodzicielstwa promować?</i></div><div><br /></div><div>xpk: Zgadzam się, że kondycja Kościoła w Polsce w sensie poziomu wiary nie jest zbyt dobra, żeby nie powiedzieć wprost, że z naszą wiarą jest krucho. Jest ona często bardzo pobożna, ale nie jest pogłębiona, brakuje nam doświadczenia osobistej relacji z Bogiem, szczególnie w chwilach trudnych. W związku z tym również i kondycja rodziny pozostawia, w moim odczuciu, wiele do życzenia. Co można zrobić? Potrzebne są dwie rzeczy. Po pierwsze, odważne działanie pasterzy Kościoła promujące rodzinę chrześcijańską, czyli ukazujące, jaka ta rodzina ma być. Po drugie, niezbędne jest świadectwo tych, którzy wiarę mają. Nie ma tu znaczenia, czy jest to osoba samotna czy wielodzietna rodzina – każdy kto odkrył Chrystusa w jego Bóstwie i Człowieczeństwie, kto doświadczył, że jest On Panem jego historii, jest wezwany, aby o tym świadczyć: w pracy, w szkole, w sklepie, w parafii, na ulicy – gdziekolwiek się znajdzie. Ten drugi element jest według mnie ważniejszy. Uważam, że odnowa Kościoła wyjdzie od dołu, od ludzi wiary, a nie z dokumentów kościelnych. Z drugiej strony, niestety,</div><div>dokumenty te są rzadko czytane przez wiernych. Która z rodzin przeczytała w swoim gronie np. adhortację Jana Pawła II <i>Familiaris consortio</i> lub jego <i>List do rodzin</i>? Znam takie, choć nie ma ich zbyt wiele. Z kolei, gdy z ambony padają słowa twarde, wymagające, wielu ludzi nie słucha, nawet wychodzi. Do nich może tylko trafić inny chrześcijanin: sąsiad, kolega z pracy, brat ze wspólnoty, który swoim życiem unaoczni mu, że można żyć inaczej, że warto się codziennie nawracać do Boga i żyć Jego Ewangelią.</div><div><br /></div><div><i>FK: Dziękuję za rozmowę.</i></div><div><br /></div><div><div><i>Powyższy tekst pochodzi z wydawanego przy parafii św. Zygmunta na Warszawskich Bielanach pisma"Nasz Krąg", numer 1/10 (123) ISSN 1505-0327 nasz.krag@interia.pl. Wywiad przeprowadził Filip Kwiatek, redaktor naczelny.</i></div><div><br /></div></div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-88027494411425753072010-02-18T12:45:00.000+01:002010-02-18T12:45:00.504+01:00Błogosławieństwo narzeczonych<div>Błogosławieństwo</div><div>Dostąpiłem zaszczytu błogosławieństwa narzeczonych. Młodzi ludzie, ona jeszcze w szkole średniej, w klasie maturalnej, a on 5 lat od niej starszy. Zakochani, zauroczeni sobą, a jednocześnie bardzo dojrzali w swoim wyborze młodzi ludzie podjęli decyzję, że chcą spędzić ze sobą życie. I że chcą się do małżeństwa uczciwie przygotować, opierając owo przygotowanie nie tyle na potędze uczucia, co na Panu Bogu. Poprosili mnie zatem, bym podczas liturgii słowa pobłogosławił ich rozpoczynające się narzeczeństwo.</div><div><br /></div><div>Radość, jaka malowała się na ich twarzach trudno opisać. On zachwycony każdym jej ruchem i gestem. Ona odnajdująca w nim bezpieczeństwo i spokój. Najwspanialsze było to, że tej radości nie zamknęli w sobie, ale zaprosili do uczestnictwa w niej swoich rodziców i przyjaciół. I zaprosili pięknie, delikatnie i po prostu, unikając taniego ekshibicjonizmu i żenującej ostentacji. </div><div><br /></div><div>Jest rzeczą wspaniałą móc być świadkiem kwitnącej miłości. To tak, jakby patrzeć na rozwijający się kwiat i po prostu cieszyć oczy jego pięknem. Warunkiem jednak tego zachwytu jest nie szukać drugiego dna i nie dopatrywać się rzeczy, których nie ma. Jeśli tej prostoty czystego spojrzenia na miłość zabraknie, natychmiast zaczną się sądy, obmowy, narzekania i tzw. „dobre rady”, które niejednego doprowadziły już do furii.</div><div><br /></div><div>Młodzi niestety nie uniknęli tego dobrodziejstwa inwentarza. Niewczesna pseudożyczliwość niektórych natychmiast zaczęła zadawać pytania, czy to nie za wcześnie, albo jakie niedopowiedziane powody skłoniły ich do decyzji o zaręczynach. Ktoś zapytał nawet, czy dziewczyna nie jest w ciąży. Pomijając bezczelność pytania, warto powiedzieć wprost, że płynie ono z powszechnego przekonania, że młodzi, kochający się ludzie, współżyją ze sobą, zaś dziecko jest niechcianą konsekwencją przyjemności stąd płynącej. Mało komu przychodzi do głowy, że narzeczeni chcą żyć w czystości, by w ten sposób lepiej przygotować się do zawarcia sakramentu małżeństwa.</div><div><br /></div><div>Inni życzliwi doradcy mówili, że najpierw trzeba pokończyć szkoły, zdobyć dyplomy i pracę, ustatkować się, a dopiero potem myśleć można o małżeństwie i rodzinie. Takie komentarze też jasno pokazały, jak różne mogą być priorytety. Bo dla Młodej najważniejsza jest rodzina: przyszły mąż i dzieci, jeśli Pan Bóg pozwoli. Ona chce prowadzić dom, w nim realizując swoją kobiecość – jako żona i matka. Dla wielu takie postawienie sprawy wydaje się absurdalne, ale dla mnie dowodzi wewnętrznej dojrzałości i właściwego ustawienia hierarchii wartości.</div><div><br /></div><div>I najlepsze: młodzi postanowili, że narzeczeństwo potrwa rok. Nie dlatego, że trzeba zgromadzić fundusze na wesele. Nie dlatego, że trzeba wypełnić tradycję. Nawet nie dlatego, że takie jest zapotrzebowanie społeczne (u bliższej i dalszej rodziny). Nie, oni chcą się po prostu nauczyć kochać jedno drugie, kochać prawdziwą, Bożą miłością. Chcą się nauczyć rozmawiać o sprawach łatwych i trudnych, chcą nauczyć się pokonywać razem trudności i znosić wzajemnie swoje słabości. </div><div><br /></div><div>Bardzo są w sobie zakochani. Mimo to jednak, to nie będzie łatwe narzeczeństwo, to nie będzie łatwy rok. Przygotowanie do małżeństwa potraktowane poważnie będzie ich z całą pewnością kosztowało niemało sił i nerwów. Ale kiedy patrzę na nich, jestem przekonany, że są na to zmaganie gotowi, bo wiedzą, że warto w miłość zainwestować. I warto ją oprzeć na mocnym, Bożym fundamencie. </div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8014414344432397999.post-4386543819540873762010-02-11T09:23:00.001+01:002010-02-11T09:24:58.948+01:00Konferencja<div>Kilka dni temu odbyła się w Lubelskim Uniwersytecie Medycznym konferencja bioetyczna, poświęcona zasadniczo początkom ludzkiego życia. Trudno przecenić rangę takiego wydarzenia. Etyczny wymiar medycyny cały czas wydawał się mocno nieoszacowany i poważna dyskusja był niezwykle potrzebna. Liczne referaty, spotkania, rozmowy w kuluarach… Działo się.</div><div><br /></div><div>Miałem w tej konferencji swoje 5, a właściwie 20 minut. Mówiłem o formacji ludzkiej jako fundamencie dla pracy medyków. Mówiłem o tym, by traktować ludzi z szacunkiem, także jeśli nie są profesorami medycyny; by rozwijające się w łonach matek dzieci nie zamykać w zimnej technicznej terminologii medycznej. Zamiast zarodek, embrion czy płód, można przecież powiedzieć: człowiek, dziecko, dodając – jeśli jest taka potrzeba – że chodzi o określony etap rozwoju. Nic się wówczas nie straci z precyzji wypowiedzi, a jednocześnie uszanuje się człowieka. Mówiłem też o braku szacunku dla dzieci, które umierają zanim się urodzą i dla ich matek, którym utrudnia się pochowania ich dzieci. </div><div><br /></div><div>Mówiłem również o tym, że pacjent ma prawo wiedzieć, co się z nim będzie działo i dlaczego, że ma prawo na to się zgodzić, lub nie. A skoro ma prawo wiedzieć, to trzeba mu wytłumaczyć tak, aby zrozumiał. W końcu po to medycy tyle studiują, by sami rozumiejąc, mogli wytłumaczyć innym. A ci inni – niewykształceni medycznie, bez tytułów i zdrowia – nie są wcale mniej warci szacunku od swoich lekarzy. Problem w tym, że młodzi adepci medycyny, przychodząc na studia, są traktowani często jako gorsi i niewarci szacunku właśnie z powodu swej – niezawinionej przecież – niewiedzy. Są poniżani przez mędrców, niestety przesiąkając tą atmosferą przez lata studiów. Jeśli zabraknie mocnego fundamentu moralnego wyniesionego z domu, grozi im, że stopniowo utrwali się w nich przekonanie, że tylko wiedza (najlepiej medyczna) i tytuł czynią człowieka wartym szacunku i zainteresowania. </div><div><br /></div><div>Sala była niemal pusta, lekarzy praktycznie nie było, tylko trochę pielęgniarek i studentów medycyny. I prelegenci, a ci nie wszyscy. Równolegle toczyła się druga sesja i mam nadzieję, że druga aula była wypełniona. Jeśli jednak i tam było podobnie, trudno oprzeć się wrażeniu, że bioetyka, że etyka medyczna z medycyną się rozeszła, że nie cieszy się zainteresowaniem.</div><div><br /></div><div>Jakby na potwierdzenie tej smutnej konstatacji nałożyło się podsumowanie mojej wypowiedzi przez prowadzącego profesora, który ją publicznie i dosłownie wyśmiał. Fachowość terminologii i aura medycznej profesury nie znalazła miejsca ani dla uznania człowieczeństwa nienarodzonych dzieci, ani dla elementarnego szacunku dla wypowiedzi prelegenta. W kilku zdaniach moderator sesji dowiódł niemal wszystkich postawionych w moim wystąpieniu tez. I zrobiło mi się smutno. Nie dlatego tylko, że potraktowano mnie w ten sposób. Znacznie bardziej smutno zrobiło mi się dlatego, że rozwiała się nadzieja, iż może nie miałem racji.</div><div><br /></div><div class="blogger-post-footer">Bóg jest po naszej stronie...</div>Kieniohttp://www.blogger.com/profile/03984540896368217602noreply@blogger.com2