Pani minister

Na stronach forum Frondy, znanej, konserwatywnej i zawsze trochę występującej przed szereg witryny pojawiła się inicjatywa pisania listów do biskupa radomskiego Zygmunta Zimowskiego o "podejrzeniu popełnienia przestępstwa aborcji przez p. min. Ewę Kopacz w rozumieniu kan. 1398" i - w wypadku potwierdzenia zarzutów - ogłoszenia wobec niej ekskomuniki.

Trzeba tu przypomnieć kilka kwestii.
Po pierwsze, ekskomunika związana z popełnieniem grzechu aborcji nie jest deklarowana, lecz należy do kar latae sententiae, a więc zaciąganych na mocy zaistniałych faktów. Takich wypadków Kodeks Prawa Kanonicznego przewiduje kilka, z różnym stopniem zastrzeżenia instancji mogącej karę zdjąć.
Po drugie, inicjatywa ma znamiona swoistej nagonki - czy może lepiej: presji - na biskupa, który "powinien wyciągnąć konsekwencje"wobec niewiernych wiernych. Opinia publiczna niemal nigdy nie jest sprawiedliwym sędzią i obawiam się, że także w tym wypadku - mimo najlepszych zapewne intencji pomysłodawców - inicjatywa więcej przyniesie szkody niż pożytku. Zresztą, jakoś mi się dziwnie nieprzyjemnie kojarzy ta inicjatywa z innymi doniesieniami o podejrzeniu popełnieniu przestępstwa, doniesieniami, których było ostatnio aż nadto.
Po trzecie, zgodnie z zasadą interpretacji prawa, którą od lat przypomina znajomy sędziwy kanonista, kary i zakazy interpretuje się wąsko, zaś przywileje interpretuje się szeroko. W tym wypadku należałoby poważnie sprawdzić, na ile działanie p. Minister miało znamiona czynnego, bezpośredniego współudziału w grzechu aborcji dokonanej przez inną osobę.

Z drugiej strony, niezależnie od tego, czy i na ile p. Minister współdziałała w aborcji, należy przypomnieć podstawową zasadę moralną: prawo wewnętrznie niegodziwe nie ma żadnej mocy wiążącej. Takim przepisem jest zalegalizowanie aborcji w jakimkolwiek wypadku i zmuszanie lekarza odmawiającego dokonania aborcji do wskazania innego lekarza lub ośrodka, który aborcji dokona. Wydaje się, że takim wewnętrznie niegodziwym prawem jest również zapis obligujący Ministra Zdrowia do wyznaczenia placówki, która dokona aborcji, na którą wydała zgodę prokuratura.

Konsekwentnie, jeśli trzymać się standardów moralnych:
Lekarz-katolik odmawiając dokonania aborcji ze względu na sprzeciw sumienia powinien złamać prawo i nie wskazywać innego lekarza czy placówki.
Prokurator-katolik nie może wydać zaświadczenia, które ma być podstawą do dokonania aborcji.
Minister Zdrowia - katolik - nie może wyznaczyć szpitala, w którym ma być dokonana aborcja.

Każdy z tych sprzeciwów oznacza złamanie prawa obowiązującego w Polsce. Prawa niegodziwego, ale istniejącego. Złamanie tych przepisów pociąga za sobą konkretne konsekwencje cywilne i karne. I chrześcijanin stoi wobec dylematu, czy poddać się niegodziwemu prawu, by chronić własną wolność, własne bezpieczeństwo, czy też sprzeciwić się niegodziwości i zostać za to ukaranym. Kiedyś ludzie wierzący wybierali śmierć by uniknąć grzechu...

Ale p. Minister szpital wyznaczyła i w dodatku - jak sama mówi - nie czuje się winna czemukolwiek. Zapomina, że legalność aborcji nie zmienia faktu, że dochodzi do zabójstwa niewinnej istoty ludzkiej.
Co miała zrobić min. Ewa Kopacz? W moim przekonaniu, jeśli chciała pozostać wierną Ewangelii życia, powinna była odmówić wypełnienia nakazu niegodziwego prawa i ewentualnie złożyć dymisję. Nie zrobiła tego, dlatego jej deklaracja wspólnoty z Kościołem katolickim jest jakoś ...nieszczera? Ponieważ zaś jej działanie miało charakter publiczny, nie sądzę, by w jej wypadku prywatna spowiedź i pokuta wystarczyły.

A swoją drogą pozostaje pytanie, co z politykami, którzy z jednej strony deklarują swój katolicyzm a z drugiej popierają legalność - choćby w niewielkim stopniu, ale jednak - przerywania ciąży. Tym wszystkim jednak, którzy myślą, że Kościół milczy, odpowiadam od razu - Kościół w sprawie aborcji nie milczy i nie milczał. Problem w tym, że się go nie słucha...